Ondertussen hebben we allemaal al veel verandering meegemaakt en zijn het dus best wel al gewend om verandering te "begeleiden". In veel organisaties is er dan iemand die de rol van change manager of changecoach opneemt: iemand die draagvlak moet creëren, communicatie moet verzorgen, en ervoor moet zorgen dat het team mee is in het verhaal.
Maar eerlijk? Als de verandering al is ingezet en de organisatie heeft enkel maar op het technische gefocust, dan voelt vaak het voor mij alsof je op een zinkend ship zit. Alsof je probeert iets recht te trekken wat van bij de start verkeerd is opgezet...
Sinds ik de opleiding 'The art of Human Impact' bij The house of change heb gevold, ben ik eindelijk woorden beginnen krijgen voor dat gevoel en is mijn blik op verandering geëvolueerd. Verandering is niet iets wat je gewoon maar begeleidt, maar iets wat je écht ontwerpt. Zoals een architect dat doet: met aandacht voor de draagkracht van het fundament, met zicht op wie er moet in wonen, en met oog voor licht, ritme en verbinding.
Deze drie inzichten veranderden voorgoed hoe ik naar verandering kijk — en hoe ik organisaties begeleid - en hoe ik hoop dat jij dat vanaf nu ook gaat doen.
1. Zonder ruimte voor emotie en weerstand bouw je op losse grond
Bij elk verandertraject komt weerstand. Dat weten we. Maar in de praktijk willen we ze vaak vermijden. We zien het als iets wat we moeten overwinnen, wegwerken, of negeren. En net daar gaat het vaak mis.
Wat ik leerde, is dat weerstand zelden het probleem is. Het is een signaal. Een uiting van betrokkenheid, van bezorgdheid, van angst om iets kwijt te raken. Als je die signalen naast je neerlegt, blijft er onveiligheid hangen — en dat ondermijnt elke vorm van verandering.
Daarom geloof ik in het openleggen van de emotionele laag. Niet als bijzaak, maar als voorwaarde. In mijn trajecten werk ik met oefeningen en check-ins die de onderstroom bespreekbaar maken. Want je kunt geen stevig huis bouwen op een bodem vol onverwerkte spanningen.
2. Verandering wordt pas duurzaam als ze gedragen wordt, niet gewoon uitgerold
Te veel veranderingstrajecten zijn strak gepland. Ze hebben een duidelijke start, een logische opbouw en een verwachte oplevering. Maar dat is een managementlogica. Geen menselijke logica.
Mensen veranderen niet op commando. Ze veranderen als iets begint te leven. Als ze zelf mogen mee vormgeven. Als hun stem wordt gehoord. Als ze het voelen in hun diepste kern.
Ik herinner me een organisatie die haar feedbackcultuur wilde veranderen. Alles was uitgeschreven: templates, richtlijnen, workshops. Maar er werd amper iets toegepast. Tot we in gesprek gingen met de teams zelf. Wat betekent feedback voor jullie? Wat werkt nu niet? Waar zit jullie drempel?
Pas toen kwam er beweging. Niet door het plan, maar door de betrokkenheid. Dát is de kracht van gedragen verandering. Het vraagt meer tijd, maar het blijft staan.
3. Een goed ontworpen traject houdt rekening met ritme, cultuur en taal
Verandering werkt niet als ze van bovenaf wordt opgelegd met universele modellen. Elk team, elke organisatie heeft zijn eigen taal, ritme, gevoeligheden en dynamieken.
Als je daar niet op inspeelt, krijg je afweer of, erger nog, leeg engagement. Dan zeggen mensen "ja" maar doen ze geen stap vooruit. En vaak is dat geen onwil, maar gewoon omdat het traject niet aansluit bij hun realiteit of omdat ze het niet snappen.
Daarom start ik elk veranderingstraject met luisteren. Niet alleen naar wat er gezegd wordt, maar ook naar wat er tussen de lijnen leeft. Wat zijn de ongeschreven regels? Hoe praten mensen over verandering? Waar is er ruimte, waar zit er spanning? Welke termen worden er gebruikt?
Op basis daarvan bouwen we samen een architectuur. Geen kant-en-klaar model, maar een op maat gemaakte structuur die richting geeft én uitnodigt tot co-creatie.
Verandering als een huis bouwen
Sinds ik zo naar verandering kijk, zijn mijn trajecten rustiger, diepgaander en duurzamer geworden. Ik voel het in de manier waarop mensen deelnemen, meedenken, en terugkoppelen. En ook in het feit dat het effect blijft, ook lang nadat het traject afgerond is.
Ik zie verandering nu als een huis. Je begint bij het fundament: veiligheid en vertrouwen. Je bouwt muren: structuren die steun geven. Je zorgt voor ramen: ruimte voor licht en nieuwe perspectieven. En je stemt alles af op de mensen die er gaan wonen: zij moeten zich er thuis voelen.
Want wat heb je aan een perfect uitgetekend plan, als niemand zich eigenaar voelt van wat er gebouwd wordt?
Zin om hier dieper op in te gaan?
Deze zomer geef ik twee summerclasses bij The House of Change. Eén over digitaal trainen met impact op 7 juli en één over duurzaam veranderen op 28 augustus. Geen droge theorie, maar kapstokken en inzichten uit de praktijk. Voor iedereen die verandering niet wil managen, maar vorm wil geven.
Zie ik je daar?
✨ Alle info vind je hier: https://thehouseofchange.be/contacteer-ons/summer-academy/
Met gezonde groeten
